Park Narodowy

Park Narodowy Mljet jest najstarszym parkiem morskim w całym basenie Morza Śródziemnego. Zajmuje jedną trzecią wyspy od strony północno-zachodniej, która obecnie rozciąga się na ponad 5375 hektarach ziemi i morza. Obszar ten został uznany za Park Narodowy w listopadzie 1960 roku, a obszar morski został do niego dodany w 1997 roku.

Obszar ma status Parku Narodowego za wybitne dziedzictwo kulturowe i historyczne, które sięga do plemion iliryjskich, Imperium Rzymskiego i Republiki Raguzy. Godne uwagi są tu „słone“ jeziora, bujna roślinność i unikalna panorama linii brzegowej: klify, rafy i liczne wyspy, a także wiecznie zielona roślinność okolicznych gór, które wznoszą się stromo do powierzchni morza. Znajdują się na nich liczne pola krasowe i stare kamienne wioski.

Zewnętrzne wybrzeże, które jest otwarte na morze południowe, jest strome i pełne zapadniętych jaskiń, podczas gdy część z widokiem na ląd i północ, jest niższa i bardziej dostępna. Na południowych klifach wyspy istnieje bogactwo roślin endemicznych, z których na pierwszy plan wysuwa się niezwykła piękność, będąca pod ochroną -Centaurea ragusina.

W śródziemnomorskim krajobrazie krasowym, poprzecinanym gęstą siecią malowniczych tras spacerowych, na wyróżnienie zasługują dwie bardzo ciekawe znamienitości naturalne.

Pierwszą z tych wyjątkowych atrakcji charakterystycznych dla tego miejsca są typowe siedliska krasowe - jaskinie, groty i jamy, a drugą - cztery soliny lub inaczej "Blatine", które są rzadkim fenomenem tymczasowo występującej słonej wody z poziomem gruntu o takiej samej wysokości, co poziom morza, skąd sączy się woda, czyli komunikuje się z morzem.

System słonych jezior - unikatowe geologicznie i oceanograficznie zjawisko krasowe, jest fascynujące i ważne nie tylko dla nas, ale także na całym świecie. Wielkie Jezioro o powierzchni 145 hektarów i 46 metrach głębokości i Małe Jezioro o powierzchni 24 hektarów i 29 metrów głębokości, od dziesięcioleci przyciagają swoim pięknem i wieloma nieodkrytymi tajemnicami przyrodników, ale także innych ciekawych ludzi, zwłaszcza turystów, których fascynuje dziewicza przyroda.

Od strony otwartego morza, przez wąski przesmyk (Kanal Soline), morze przedostaje się w głąb wyspy, tworząc najpierw Wielkie Jezioro, skąd wąskim kanałem woda przepływa dalej formując Małe Jezioro. Mimo, iż powstały one z wody morskiej, wyglądają jak prawdziwe jeziora, dlatego ludzie nazywali je w ten sposób.

Po środku Wielkiego Jeziora znajduje się kolejny naturalny, kulturowy, historyczny i turystyczny fenomen - malownicza wyspa św. Marii z kościołem i klasztorem benedyktynów z XII wieku. Ta mała wysepka jest swego rodzaju symbolem wyspy i Parku Narodowego Mljet, ze względu na swoją wyjątkową estetykę i silny wymiar symbolu kulturowego i duchowego. Mieszkańcy wyspy nazwali ją Melita, po hotelu i restauracji o tej samej nazwie, które mieściły się jeszcze do niedawna w starym budynku klasztoru.

Wyspa Mljet jest pokryta pięknym, bogatym, naturalnym i autochtonicznym lasem, który niegdyś zajmował znaczne tereny wybrzeża Morza Śródziemnego, ale obecnie rzadko można spotakć go w jego oryginalnej postaci. Bujna roślinność wyspy, zwłaszcza w części, która została uznana za park narodowy, sprawiła, że Mljet jeszcze w czasach starożytnych zyskał okreslenie "zielonej wyspy". Istnieje tu pięć różnych typów lasów i to w dużej mierze dzięki mnichom benedyktyńskim, którzy od wieków, jako panowie feudalni, szczególnie dbali o wyspę. Aż do końca XVIII w zabronione było osiedlanie się w zachodniej części wyspy, która obecnie stanowi znaczną część parku narodowego.