Park Narodowy

Park Narodowy Mljet jest najstarszym parkiem morskim w całym basenie Morza Śródziemnego. Zajmuje jedną trzecią wyspy od strony północno-zachodniej, która obecnie rozciąga się na ponad 5375 hektarach ziemi i morza. Obszar ten został uznany za Park Narodowy w listopadzie 1960 roku, a obszar morski został do niego dodany w 1997 roku.

Obszar ma status Parku Narodowego za wybitne dziedzictwo kulturowe i historyczne, które sięga do plemion iliryjskich, Imperium Rzymskiego i Republiki Raguzy. Godne uwagi są tu „słone“ jeziora, bujna roślinność i unikalna panorama linii brzegowej: klify, rafy i liczne wyspy, a także wiecznie zielona roślinność okolicznych gór, które wznoszą się stromo do powierzchni morza. Znajdują się na nich liczne pola krasowe i stare kamienne wioski.

Zewnętrzne wybrzeże, które jest otwarte na morze południowe, jest strome i pełne zapadniętych jaskiń, podczas gdy część z widokiem na ląd i północ, jest niższa i bardziej dostępna. Na południowych klifach wyspy istnieje bogactwo roślin endemicznych, z których na pierwszy plan wysuwa się niezwykła piękność, będąca pod ochroną -Centaurea ragusina.

W śródziemnomorskim krajobrazie krasowym, poprzecinanym gęstą siecią malowniczych tras spacerowych, na wyróżnienie zasługują dwie bardzo ciekawe znamienitości naturalne.

Pierwszą z tych wyjątkowych atrakcji charakterystycznych dla tego miejsca są typowe siedliska krasowe - jaskinie, groty i jamy, a drugą - cztery soliny lub inaczej "Blatine", które są rzadkim fenomenem tymczasowo występującej słonej wody z poziomem gruntu o takiej samej wysokości, co poziom morza, skąd sączy się woda, czyli komunikuje się z morzem.

System słonych jezior - unikatowe geologicznie i oceanograficznie zjawisko krasowe, jest fascynujące i ważne nie tylko dla nas, ale także na całym świecie. Wielkie Jezioro o powierzchni 145 hektarów i 46 metrach głębokości i Małe Jezioro o powierzchni 24 hektarów i 29 metrów głębokości, od dziesięcioleci przyciagają swoim pięknem i wieloma nieodkrytymi tajemnicami przyrodników, ale także innych ciekawych ludzi, zwłaszcza turystów, których fascynuje dziewicza przyroda.

Od strony otwartego morza, przez wąski przesmyk (Kanal Soline), morze przedostaje się w głąb wyspy, tworząc najpierw Wielkie Jezioro, skąd wąskim kanałem woda przepływa dalej formując Małe Jezioro. Mimo, iż powstały one z wody morskiej, wyglądają jak prawdziwe jeziora, dlatego ludzie nazywali je w ten sposób.

Po środku Wielkiego Jeziora znajduje się kolejny naturalny, kulturowy, historyczny i turystyczny fenomen - malownicza wyspa św. Marii z kościołem i klasztorem benedyktynów z XII wieku. Ta mała wysepka jest swego rodzaju symbolem wyspy i Parku Narodowego Mljet, ze względu na swoją wyjątkową estetykę i silny wymiar symbolu kulturowego i duchowego. Mieszkańcy wyspy nazwali ją Melita, po hotelu i restauracji o tej samej nazwie, które mieściły się jeszcze do niedawna w starym budynku klasztoru.

Ciekawe zabytki znaleźć można także poza Parkiem Narodowym - w centralnej i południowej części wybrzeża wyspy, występuje zjawisko geomorfologiczne -  (Jaskinia Odyseusza) – jest to jaskinia krasowa, której górna część zapadła się, więc wyglada ona jak jama lub szeroka studnia. W jej dolnej części znajduje się morze, ponieważ grota jest połączona naturalnym tunelem z otwartym morzem. Na skraju tunelu zacumowanych jest kilka łodzi rybackich należących do mieszkańców pobliskiej wioski Babino Polje, największej osady na wyspie Mljet. Ze względu na niskie sklepienie, można wypływac na morze, tylko wtedy, gdy jest ładna pogoda i to samo tyczy się zwiedzania jaskini od strony morza. Miejsce to jest interesujące dla wielu ludzi, ponieważ według legendy Odyseusz po rozbiciu się statku na skałach wyspy Ogygia, spędził tu siedem lat, tęskniąc za domem i Penelope spoglądając na morze, a piękna nimfa Kalipso, córka boga morza Posejdona, jeszcze smutniej patrzyła na niego z miłością.

Wyspa Mljet jest pokryta pięknym, bogatym, naturalnym i autochtonicznym lasem, który niegdyś zajmował znaczne tereny wybrzeża Morza Śródziemnego, ale obecnie rzadko można spotakć go w jego oryginalnej postaci. Bujna roślinność wyspy, zwłaszcza w części, która została uznana za park narodowy, sprawiła, że Mljet jeszcze w czasach starożytnych zyskał okreslenie "zielonej wyspy". Istnieje tu pięć różnych typów lasów i to w dużej mierze dzięki mnichom benedyktyńskim, którzy od wieków, jako panowie feudalni, szczególnie dbali o wyspę. Aż do końca XVIII w zabronione było osiedlanie się w zachodniej części wyspy, która obecnie stanowi znaczną część parku narodowego.